از «راپل» علیه دیش ماهواره تا «برخورد ضربتی» با بی‌حجابی / «موزه عبرت» می‌سازیم و عبرت نمی‌گیریم
تاریخ انتشار: ۲۵ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۳۰۸۱۸
به عکس زیر نگاه کنید. حدود سال ۱۳۹۰ است. طرح ضربتی جمع‌آوری دیش‌های ماهواره در حال اجراست. تکاوری با راپل از پشتِ بام یک ساختمان مسکونی خودش را به بالکن آپارتمانی رسانده است و در حال معدوم کردن دیش ماهواره و سپس پرتاب آن به حیاط ساختمان است. در آن روزها، فرمانده محترم نیروی انتظامی مدام با رسانه‌های جمعی مصاحبه می‌کند و پافشاری؛ که پلیس به هیچ‌وجه از این اقدام عقب‌نشینی نخواهد کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
همان زمان پژوهشگران اجتماعی و فرهنگی، روزنامه‌نگاران، دیندارانِ اصیل این سرزمین تذکر دادند، نصیحت کردند، نهی از منکر کردند که مردم، محترم‌اند. بالا رفتن از ساختمان مردم شهر و استفاده از راپل برای دسترسی به بالکن‌ها و پنجرۀ خانه‌های آنان و بعد، لگد زدن به دیش و متلاشی کردن آن در مقابل چشمان بهت‌زدۀ کودکان، و در مقابل نگاه هراسان سالمندان که در خانۀ امن خود به دنبال آرامش و آسایش‌اند در شأن مردمان هیچ سرزمینی نیست. با این اقدام، پلیس تنها به شهرت و وجهۀ اجتماعی خود صدمه خواهد زد.
افسوس، که آن زمان گوش شنوایی پیدا نشد. همان هنگام البته، پژوهشگران اجتماعی بارها و بارها بدون ذره‌ای محافظه‌کاری گفتند که بی‌تردید، سرنوشت این شکل از مواجهه با تحولات فرهنگی جامعه و انتخاب شهروندان، جز شکست نخواهد بود. با جستجوی اندکی در اینترنت، هم می‌توان عکس‌های بیشتری از این اقدام دید و هم به نوشته‌های دلسوزان دست یافت.
اکنون سال ۱۴۰۲ است. نیروی انتظامی با انبوه دیش‌های ماهواره در گوشه‌گوشۀ شهرها و روستاها کاری ندارد و برای جمع‌آوری آنها اقدامی نمی‌کند. پرسش آن است که چرا اقدامی نمی‌کند؟ در سال ۱۳۹۰، برای اجرای طرح ضربتی برخورد با دیش‌های ماهواره‌ای اقدام کرد، آن هم در شکلی خشن، و برای توجیه اقدام خود به قانونی استناد کرد که هفده سال پیش یعنی در سال ۱۳۷۳ با عنوان «قانون ممنوعیت بکارگیری تجهیزات دریافت از ماهواره» به تصویب نمایندگان مجلس شورای اسلامی رسیده بود.
جالب آنکه قانون یادشده هم‌اکنون نیز همچنان به قوت خود باقی است و به طور رسمی منسوخ نشده است ولی چرا نیروی انتظامی با وجود الزام قانونی، دیگر بر اجرای آن پافشاری نمی‌کند؟ اصلا چرا سایر نهادهای حاکمیت دیگر با دیش‌های ماهواره کاری ندارند؟ مگر قانون نیست؟ مگر قانون نباید اجرا شود؟ چرا حاکمان از شهروندان نمی‌خواهند که «همسایۀ دیش‌دار» خود را به پلیس لو دهند؟
می‌توان حدس زد چرا. حداقل یکی از دلایلش آن است که در عمل اجرای این قانون را بی‌اثر می‌دانند. قانون هست ولی مجری قانون به این نتیجه رسیده است که به دلایل مختلف اجرای آن «شدنی»، و به «مصلحت» نیست. همانطور که گفتم در همان روزها، در سال ۱۳۹۰، پژوهشگران اجتماعی، و روزنامه‌نگاران همین وضعیت امروز در خصوص ماهواره را دقیقا پیش‌بینی کردند و با قلم و بیان صریح خود به حاکمیت تذکر دادند که «نکن» چون«شدنی و به صلاح نیست» ولی افسوس که حاکمیت گوش نکرد و علاوه بر صدمه دیدن اعصاب و روان شهروندان، سرمایه اجتماعی خود را نیز ذره ذره نابود کرد.
ولی آیا آن اقدام اثری هم داشت؟ نه. به هیچ وجه. استفاده از راپل هم کمکی به کاهش استقبال شهروندان از تماشای شبکه‌های ماهواره‌ای نکرد و در سالهای پس از آن، جامعه مسیر خودش را طی کرد.
اکنون سال ۱۴۰۲ است. سیاستِ رسمی دوباره سخت‌گیری در حوزه فرهنگ را آغاز کرده است. «سیاست پلمب» به شکلی فراگیر در حال اجراست. فرمانده محترم نیروی انتظامی از برخورد ضربتی با پوشش ناهمخوان با حجابِ رسمی مورد حمایت حاکمیت خبر داده‌اند. طی هفته‌های گذشته پژوهشگران اجتماعی و فرهنگی، دینداران اصیل و روزنامه‌نگاران با صراحت به حاکمیت تذکر دادند که سرنوشتی جز شکست در انتظار چنین برخوردها و چنین خط‌مشی‌هایی نیست. جامعه ایرانی عوض شده است و دیگر با چشمانی بی‌حالت به رویدادهای پیرامونش نگاه نمی‌کند.
عرصه فرهنگ عرصه گفتگو و اقناع جمعی است. در صورت تحقق نیافتن اقناع جمعی بر سر موضوعی، عرصه فرهنگ عرصه مدارا و تساهل نیز هست. همیشه همه اعضای یک جامعه در خصوص ارزش‌ها و مؤلفه های فرهنگی اقناع نمی شوند و یا به توافق نمی رسند. این طبیعی است.
در این صورت آنان باید دگرپذیری(و نه دگرستیزی) را بیاموزند که این خود، فضیلتی اخلاقی است و می تواند عرصه‌ای جدید برای توافق عام در بین شهروندان باشد: «ما یاد می‌گیریم که به تفاوت‌های همدیگر احترام بگذاریم». همۀ اینها البته زمانی رخ می‌دهد که نخست حاکمیت خود را پایبند به چنین ارزش‌هایی نشان دهد.
فقط برای ثبت شدن در جایی می‌گویم. به عنوان یک پژوهشگر اجتماعی یقین دارم که سرنوشت قانون دیش‌های ماهواره در انتظار الزام های سخت‌گیرانه‌ای است که این روزها اعلام می‌کنند می‌خواهند درباره شیوه لباس پوشیدن متفاوت بخشی از زنان این سرزمین اجرا کنند. نمی‌دانم چه زمانی، ولی بی‌تردید روزی در یادداشتی خواهم نوشت که «ملاحظه کردید سخت‌گیری در عرصه فرهنگ نتیجۀ عکس می‌دهد». ماهیت فرهنگ ماهیتی گفتگویی، و نه زورگویی است.
شوربختانه اشتباه در حکمرانی هیچ وقت در این کشور ما تمامی ندارد. ما مدام از اشتباه قبلی به اشتباه بعدی پرتاب می‌شویم. ما نمونۀ تیپیک جوامعی هستیم که با وجود آنکه موزه عبرت می‌سازیم ولی خود هیچ وقت عبرت نمی‌گیریم.
۲۱۲۱۷
کد خبر 1754339منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: بدحجابی ماهواره پژوهشگران اجتماعی دیش های ماهواره نیروی انتظامی بی حجاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۳۰۸۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
به هرگونه تجاوز علیه حاکمیت و تمامیت ارضی خود پاسخ می‌دهیم
به گزارش خبرگزاری مهر، امیرسعید ایروانی سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد در نامه‌ای به رئیس دوره‌ای شورای امنیت و آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل گفت: ادعای غیرمستند و ارجاعات ناصواب علیه جمهوری اسلامی ایران در نامه مورخ ۸ آوریل ۲۰۲۴ نماینده رژیم اسرائیل در سازمان ملل متحد خطاب به دبیرکل و رئیس شورای امنیت (S/۲۰۲۴) را رد می‌کند.
ارشدترین دیپلمات جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل تصریح کرد: ادعای مطروحه نامه مزبور بی اساس و صرفاً تلاش مذبوحانه رژیم اسرائیل برای منحرف کردن توجه بین المللی از جنایات شنیع و اقدامات نسل کشی است که توسط این رژیم آپارتاید علیه مردم فلسطین در نوار غزه انجام می‌شود.
ایروانی گفت: چنین ادعاهای بی‌اساسی همچنین تلاشی گمراه کننده با هدف سرپوش گذاشتن و مشروعیت بخشیدن به تجاوزات مداوم رژیم اسرائیل علیه لبنان و نقض مستمر قوانین بین المللی، منشور سازمان ملل متحد و قطعنامه‌های ۱۵۵۹ (۲۰۰۴) و ۱۷۰۱ (۲۰۰۶) شورای امنیت سازمان ملل است.
او تصریح کرد: به همین ترتیب، اتهامات موجود در نامه مورخ ۱۳ آوریل ۲۰۲۴ نماینده رژیم اسرائیل در سازمان ملل متحد خطاب به رئیس شورای امنیت (S/۲۰۲۴/۳۰۴) کاملاً بی اساس بوده و قاطعانه مردود است. همانطور که در نامه مورخ ۱۳ آوریل ۲۰۲۴ (S/۲۰۲۴/۳۰۵) ما تأکید شده است، اقدام جمهوری اسلامی ایران در ۱۳ آوریل ۲۰۲۴ در راستای اعمال حق ذاتی خود در چارچوب دفاع از مشروع و ذیل ماده ۵۱ منشور سازمان ملل متحد بوده است.
سفیر جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل گفت: اقدام جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به تجاوزات نظامی مکرر رژیم اسرائیل، به ویژه حمله نظامی این رژیم در ۱ آوریل ۲۰۲۴ علیه اماکن دیپلماتیک ایران برخلاف بند ۴ ماده ۲ منشور سازمان ملل متحد اتخاذ شد.
ایروانی ادامه داد: «مجددا تاکید می‌نماید که جمهوری اسلامی ایران هرگز شروع کننده جنگ علیه رژیم اسرائیل نبوده و در آینده نیز قصد انجام آن را ندارد. با این حال، جمهوری اسلامی ایران حق ذاتی خود ذیل قوانین بین المللی برای پاسخ به هرگونه استفاده از زور یا اعمال تجاوزکارانه علیه حاکمیت، تمامیت ارضی، امنیت و منافع ملی خود محفوظ می‌دارد.»
سفیر ایران در سازمان ملل در پایان خواسته است که این نامه به عنوان سند شورای امنیت ثبت و توزیع شود.
کد خبر 6094730
جاده کندوان یک طرفه شد